نوشیدم

طعم لبان تو و پاییزی

که تو در آن به جا ماندی به یادم

بود

فراموشی پس از فراموشی

امّا

چرا طعم لبان تو و پاییزی که تو

در آن

گم شدی در خانه مانده بود ؟

پاییز را از تقویم جدا کنیم

امّا

طعم لبان تو بر همه لیوانها و بشقابها

حک شده بود

لیوانها و بشقابها را از خانه بیرون بردم

کنار گندمها دفن کردم

ایستاده بودی

تو در محاصره لیوانها و بشقابها

مانده بودی

گیسوان تو سفید

امّا

لبان تو هنوز جوان بود